La 77-a IFK okazos en Beogrado kaj Mokra Gora, Serbio, de la 23-a ĝis la 30-a de majo 2026.

Baldaŭ venos ĉiuj necesaj informoj pri programo, aliĝo, kotizo ktp.
            Provizora programo de la 77a IFEF kongreso:

Sabato 23.05: Akceptado / Informado | Kunveno de la IFEF estraro kaj LKK | Estrarkunsido ! Interkona vespero, en Beogrado.
Dimanĉo 24.05.:  Akceptado / Informado | Solena Inaŭguro;  Komuna foto; Gazetara  konferenco |D1 - Urbovizitado | Kultura vespero, en Beogrado.
Lundo 25.05.:  D2 - Faka ekskurso – Muzeo pri fervojo Beogrado |  Foriro buse al Mokra Gora | Prelego pri la regiono | Kultura vespero |  Beogrado/Mokra Gora.
Mardo 26.05.:  Kunsido de la Faka Komisiono  Fakaj prelegetoj  D3 - Ekskurso per trajneto  Venonta kongreso sin prezentas  Vespera programo |  Mokra Gora
Merkredo 27.05.: Plenkunsido | Vizito al “Vilaĝo de Kusturica” kaj du preĝejoj | Vespera programo |  Mokra Gora
Ĵaŭdo 28.05.: Ĉefa fakprelego kaj aliaj prelegoj | Movadaj aferoj; agado de la laborgrupoj, publika | Solena fermo | Vespera programo |  Mokra Gora
Vendredo 29.05.: T1 - Tuttaga ekskurso: Ĝisrevida vespero | Mokra Gora
Sabato 30.05.: Foriro buse al Beogrado | Beogrado

                         Ni invitas vin al la 77-a IFK

Beogrado, la ĉefurbo de Serbio, la loko kie ni komencos nian 77-an IFEF-Kongreson, estas urbo kun miljara historio kaj senlaca spirito. Ĝi ne estas nur punkto sur la mapo, sed viva, pulsa tavolaro de epokoj, popoloj kaj kulturoj. Ĝi situas ĉe kunfluejo de du grandaj riveroj —  Danubo kaj Savao.  
Beogrado estis dum jarcentoj loko de kunfandiĝo: de armeoj kaj komercistoj, de migrantoj kaj artistoj, de tradicioj kaj modernismo.
Jam ekde la prahistorio, homoj loĝis sur ĉi tiu strategia loko, kie la ebenaĵo de Panonio renkontiĝas kun la montetoj de Balkanio. Poste la romianoj konstruis Singidunum, fortikaĵurbo-n, sur la sama loko kie hodiaŭ leviĝas Kalemegdana fortikaĵo — unu el la plej emblemaj simboloj de Beogrado. Ĉiu nova epoko al la urbo alportis novan trajtaron: bizancan, mezepokan serban, otomanan, aŭstrian-hungarian, jugoslavian — sed la spirito de la urbo restis propra, nekonfuzebla.
En Beogrado, historio ne estas nur en libroj — ĝi estas sur la stratoj, en la sonoriloj de ortodoksaj preĝejoj, en la muroj de turkaj banĉambroj, en la ritmo de loka muzikisto ludanta akordeonon sur la angulo de la strato Skadarlija. Ĝi estas sentebla en la sentempa bonodoro de kafo miksita kun tabako, kaj en la senĝena rideto de pasantoj, kiuj haltas por saluti vin, kvazaŭ vi estus malnova amiko.
Sed Beogrado ne vivas nur en la pasinteco. Ĝi estas ankaŭ urbo de vigla kulturo, malfermita koro, kaj senfina nokta vivo. De la galerioj de Dorĉol ĝis la novaj urbaj spacoj en Beton Hala, de festivaloj kiuj okupas tutajn kvartalojn ĝis interkulturaj projektoj kiuj kunigas homojn el la tuta mondo — Beogrado parolas la lingvon de la hodiaŭo kun la saĝo de la hieraŭo.
Kaj eble tio estas ĝia vera allogo: ne la perfektaj fasadoj, sed ĝuste tiu kontrastoriĉo. Inter antikveco kaj nuntempo, inter furioza vivo kaj trankvila nokto ĉe la riverbordo. Ĉar en Beogrado, ĉio kunekzistas. Kaj kiam vi venas tien — vi ne nur vizitas urbon, vi fariĝas parto de ĝi.
La historio de Beogrado ne estas simple rakonto pri urbo, sed pri kontinua ĉeesto de la homa vivo dum miloj da jaroj. Ĝia komenco plonĝas en la profundon de la neolitika epoko, kiam sur la bordo de Danubo floris unu el la plej fruaj konataj civilizacioj en la mondo — la tiel nomata Vinĉa-kulturo. Ĉirkaŭ 6 000 jaroj antaŭ nia erao, la loĝantoj de Vinĉa (situanta apud la hodiaŭa Beogrado) jam posedis rimarkindan scion pri agrikulturo, ceramiko, metalprilaborado, kaj eĉ skribsimilajn simbolojn, kiujn multaj sciencistoj kredasunu el la plej malnovaj formoj de protoskribo.
Sekve de la longaj jarcentoj de ŝtonepoka evoluo, la areo estis en la unua jarmilo antaŭ Kristo loĝata de diversaj triboj, inkluzive de la tribo Skordiskoj, kelta-popolo, kiu konstruis fortikaĵojn kaj komercis kun la apudaj popoloj. Tamen, vera urbigo alvenis kun la romianoj. En la Romia Imperio, la urbo estis konata kiel Singidunum, nomo kun kelta radiko, sed romia karaktero. Ĝi fariĝis milita garnizono sur la limo de la imperio, parto de la tiel nomata “limes danubiana”, serio de fortikaĵoj kiuj defendis Romion kontraŭ la invadoj de triboj el la nordo.  La historia tavoligo de Beogrado fakte komenciĝas ĝuste tie — en Singidunum — sub la hodiaŭa Kalemegdana fortikaĵo. En la profundaj tavoloj de la grundo, la romia ŝtono dormas sub mezepokaj muroj kaj otomana arkitekturo. Sed la spirito de Singidunum restas viva: en la ideo ke ĉi tiu loko, ĉi tiu tero, ĉiam estis kruciĝejo de mondoj, rando de imperioj, kaj scenejo de gravaj civilizaj renkontoj.
Kaj tiel, jam en la antikva mondo, Beogrado ne estis provinca vilaĝo — sed limurbo, defenda bastiono, kaj punktokonektejo inter nordo kaj sudo, oriento kaj okcidento. Tiun rolon ĝi ludos denove kaj denove dum la sekvaj jarcentoj, en novaj epokoj kaj sub novaj standardoj.
Post la falo de la Okcident-Romia Imperio, Beogrado — aŭ Singidunum, kiel ĝi estis tiam konata — fariĝis urbo, atakata de diversaj potencoj kiuj penis regi ĉi tiun strategian punkton. Beogrado estis ĉefe bizanca urbo, integrita en la kompleksa defendosistemo de la Orient-Romia (Bizanca) Imperio, ofte atakita sed persisteme rekonstruita. Ĝi servis ne nur kiel armea bastiono, sed ankaŭ kiel centro de kristanaj misioj, kultura interŝanĝo, kaj administrado.
En la 12-a jarcento, la urbo portempe iĝis parto de la mezepoka serba ŝtato, precipe sub la regado de la reĝo Stefan Dragutin, kiu ricevis ĝin kiel feŭdon post sia abdiko. Tiu epizodo markis la komencon de pli forta serba ĉeesto en la urbo, kiu kreskis ankaŭ kulture kaj spirite — konstruado de preĝejoj, monaĥejoj kaj lernocentroj estis karakterizaĵoj de tiu tempo.
Tamen, Beogrado neniam havis longan periodon de paco. Pro ĝia strategia pozicio, ĝi restis celpunkto por diversaj imperioj, kaj ĝiaj muroj ofte falis por esti rekonstruataj denove. En 1521, post furioza sieĝo gvidita de la sultano Sulejmano la Majesta, Beogradon ekregis la Otomana Imperio. Tio markis profundan transformon de la urbo — la latina nomo Singidunum definitive forviŝiĝis, kaj la otomanoj nomis ĝin Belgrad, laŭ la serba nomo „Blanka Urbo“.
Sub la Otomanoj, Beogrado iĝis unu el la plej gravaj urboj en la nordokcidenta parto de la imperio. La otomana kulturo profunde influis la lokan arkitekturon, kuirarton, muzikon, lingvon kaj vivstilon, kaj spuroj de tiu epoko estas ankoraŭ videblaj hodiaŭ, ekzemple en la nomoj de kvartaloj, en la uzo de spicaĵoj, kaj en la tradicia kaftrinkado.
Sed la otomana regado neniam estis tute stabila. Dum la 17-a kaj 18-a jarcentoj, Beogrado plurfoje transiris el otomana al Aŭstria-Hungaria regado kaj male, ofte kun detruo kaj rekonstruado. Sub la Habsburgoj, oni fortikigis la urbon laŭ okcidentaj normoj, konstruis katolikajn preĝejojn kaj kazernojn. Tiel Beogrado fariĝis kunfluejo de du mondoj: la orienta kaj la okcidenta, islamo kaj kristanismo, tradicio kaj moderniĝo.
Ĉiu nova reganto ne nur postlasis politikan markon, sed ankaŭ arkitekturan, lingvan kaj kutiman tavolon. Ĉi tiu kultura tavoligo estas unu el la ĉarmoj de Beogrado hodiaŭ.
Fine de la 18-a jarcento kaj komence de la 19-a, la urbo iĝis centro de ribeloj kontraŭ la otomana regado, kio signis novan epokon: de la moderna serba ŝtato, kie Beogrado ludas la centran rolon. 
Promenante tra Kalemegdan, la historia fortikaĵo kun panoramo super la kunfluejo de la riveroj, vi sentos la spiron de jarcentoj. Skadarlija, la bohema kvartalo, transportos vin en la tempon de poetoj kaj artistoj. Kaj se vi ŝatas viglan noktan vivon — Beogrado ne dormas. Ĝi estas unu el la plej aktivaj nokturboj en Eŭropo.
Vizitu ankaŭ la Templon de Sankta Savao, unu el la plej grandaj ortodoksaj preĝejoj en la mondo, aŭ malkovru la etnografian muzeon, kie la tradicia vivo de la balkanaj popoloj renkontiĝas kun historio.
Beogrado estas ne nur loko por vidi — sed por senti, gustumi, kaj spertumi. Ĉiu strateto kaŝas rakonton, kaj ĉiu kafejo invitas vin partopreni la densan, varman vivon de la urbo.
Jen kelkaj lokoj, kiujn vi nepre vizitu:
 Kalemegdan – La Koro de la Urbo
Fortikaĵo staranta super la kunfluejo de Savao kaj Danubo. Interne troviĝas muzeoj, artgalerio, preĝejoj kaj multaj memorŝtonoj de la pasinteco.
Portu fotilon, ĉar la panoramo estas neforgesebla.
 Skadarlija – La Bohema Koro de la urbo estas malnova pavimita strato plena je kafejoj, restoracioj kaj artaj spiritoj. Se vi volas sidi inter poetoj (aŭ almenaŭ inter homoj kiuj sentas sin tiel), gustumi tradiciajn manĝojn, venu ĉi tien vespere.
  La Templo de Sankta Sava estas impona ortodoksa preĝejo, unu el la plej grandaj en la mondo. Ĝia kupolo regas super la urbo, kaj la interno daŭre estas sub ornamado.
Nacia Muzeo (ĉe Respublika Placo) – trezoro de balkanaj kulturoj

Beogrado havas bonan reton de tramoj, busoj kaj trolebusoj. La urba trafiko estas senpaga.
                -----------------------------------------

                                     Mokra Gora
En Mokra Gora estas Ŝargana Oko, unu el la plej konataj kaj allogaj muzeaj-turismaj fervojoj en Eŭropo. Ĉi tiu etŝpura fervojo situas en la okcidenta parto de Serbio kaj konektas Mokra Gora kun la stacidomo Ŝargan-Vitasi. Ĝia unika konstruo kaj historia signifo faras ĝin nepra vizitindaĵo por ĉiuj fervojaj kaj naturpejzaĝaj entuziasmuloj.
Historio La konstruado de Ŝargana Oko komenciĝis en 1921, kaj la fervojo estis malfermita por trafiko en 1925. Ĝi estis parto de la fervoja linio kiu ligis Beogradon kaj Sarajevon. Pro la kompleksa terena konfiguracio, inĝenieroj projektis specifan fervojan formon en la formo de la cifero ok, ebligante al la trajno superi grandan altecan diferencon en relative mallonga sekcio. Dum la Dua Mondmilito, la fervojo estis uzata por transporti armeon kaj varojn, kaj post la milito, ĝi restis grava parto de la fervoja transporto en ĉi tiu regiono de Jugoslavio.
Tamen, kun la tempo, pro la evoluo de pli modernaj transportiloj, la graveco de ĉi tiu fervojo malpliiĝis. Finfine, en 1974, ĝi estis fermita por regula trafiko, perdante sian originan funkcion.
Fermado kaj Restarigo Kvankam ĝi estis fermita, fervojaj entuziasmuloj kaj aktivuloj por la konservado de historia heredaĵo klopodis restarigi la fervojon. En 1999, laboroj pri la restarigo de Ŝargana Oko komenciĝis, kaj en 2003 la fervojo estis remalfermita kiel muzeo-turisma allogaĵo. Hodiaŭ, ĝi funkcias kiel speco de tempomaŝino, ebligante al la vizitantojn sperti kiel fervoja vojaĝo aspektis en pasintaj epokoj.
Turisma Graveco Hodiaŭ, Ŝargana Oko estas unu el la plej vizitataj turismaj cellokoj en Serbio. Ĝi estas konata pro la trajno "Nostalgio", kiu transportas turistojn tra belegaj pejzaĝoj, multaj tuneloj kaj pontoj. Vojaĝo per ĉi tiu fervojo daŭras kelkajn horojn kaj ofertas spektaklajn vidojn al la netuŝita naturo de la okcidenta Serbio.
Krom la fervojo mem, Mokra Gora kaj ĝia ĉirkaŭaĵo ofertas multajn aliajn allogaĵojn. La plej fama inter ili estas Lignorbo (Drvengrad), etno-vilaĝo konstruita de la fama filmreĝisoro Emir Kusturica. Tie okazas kulturaj eventoj, filmfestivaloj kaj artaj atelieroj, kiuj plue aldonas allogon al ĉi tiu regiono.
Krom Lignourbo, la vizitantoj povas ĝui migradon, bicikladon kaj esploradon de la naturaj belaĵoj de ĉi tiu regiono. Multaj rigardejoj laŭlonge de la fervojo permesas perfektajn eblecojn por foti kaj ĝui la pejzaĝojn.
Ŝargana Oko prezentas unikan kombinaĵon de historio, inĝenierarta lerteco kaj naturaj belecoj. Ĝia restarigo kaj konservado kontribuas al la disvolviĝo de turismo kaj al la konservado de la kultura heredaĵo de Serbio. Ĉi tiu loko ne estas nur fervoja trako, sed ankaŭ simbolo de epoko, rakonto pri persisto kaj amo al tradicio. Vizito al Ŝargana Oko provizas neforgeseblan sperton, kiu kombinas pasintecon kaj nuntempon, ebligante al ĉiuj reveni al la tempo de vaporlokomotivoj kaj malrapidaj, nostalgiaj vojaĝoj tra netuŝitaj pejzaĝoj de la naturo.
   Bonvenon!
La organiza teamo de SEL!

 INFORMOJ PRI LA KONGRESLOKOJ, Laŭ vikipedio:
Beogrado (aŭ Belgrad ; serbe Београд) estas milionurbo, la ĉefurbo de Serbio. Beogrado estas la universitata, industria, komerca kaj trafika centro de la lando. La historia hungara loknomo estas Nándorfehérvár. Laŭ la stato de 2022 en la urbo vivis 1 197 714 loĝantoj sur areo de 359,96 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 3 327 loĝantoj/km².
Geografio
Beogrado situas apud la kunfluejo de la riveroj Danubo kaj Sava. Ĝia areo estas 3222,68 km² ; ĝia horzono estas GMT+1h (+2h de aprilo ĝis oktobro). La averaĝa supermara alteco estas 132m, kiu varias inter 70-303m, sed la proksima monto Avala estas 511 m-ojn alta.
Historio
La plej frue keltoj vivis tie, poste Beogrado apartenis al Romia Imperio, kiel Singidunum. Slavoj alvenis en la 7-a jarcento. En 1403 ĝi estis ĉefurbo de Serbio, inter 1918-2003 ĉefurbo de Jugoslavio, inter 2003-2006 ĉefurbo de Serbio kaj Montenegro, ekde 2006 denove ĉefurbo de Serbio. En 1456 la turkoj vane sieĝis la fortikaĵon, kiun hungaroj defendis. En 1521 la turkoj havis la urbon ĝis 1867. 
Dum la 1-a mondmilito tie komenciĝis la bataladoj. En 1941 la germanoj, post 3 jaroj la britoj, en 1999 NATO bombardis la urbon.
Vidindaĵoj :
• Fortikaĵo Beogrado
• Palaco de Serbio
• preĝejo, la plej granda ortodoksa preĝejo de la mondo
• nacia teatro
• reĝa palaco
• etnografia muzeo
• Muzeo Nikola Tesla
• Nacia Muzeo de Serbio de 1844
• Nacia Biblioteko de Serbio
• Botanika Ĝardeno Jevremovac
• Parkoj Pionira, Kalemegdan, de Amikeco kaj Akademia ĉe Studentski trg
• Ponto Ada
• Televidturo Avala

Beogrado kaj Esperanto
En la urbo okazis kongreso de SAT en 1956, la UK 1973 kaj denove kongreso de SAT en 2006.
----------------------------------------------------------------------

                                       MOKRA GORA
Mokra Gora estas pitoreska montvilaĝo lokita inter la montoj Tara kaj Zlatibor. Populara allogaĵo estas la malnova etŝpura fervojo, "Šarganska osmica", kiu supreniras 300 metrojn en la formo de perfekta ok-cifero.
Šarganska osmica (serbe: Шарганска осмица, Šarganska osmica) – ankaŭ konata per sia angla traduko kiel Šargan Eight – estas turisma fervojo situanta en Serbio ĉe Mokra Gora, kun branĉtrako al Bosnio kaj Hercegovino.
Historio
La konstruado de fervojo konektanta Užice al Sarajevo komenciĝis en 1916, kiam, post la eventoj de la serba kampanjo dum la Unua Mondmilito, ambaŭ urboj estis parto de la Aŭstria-Hungara Imperio. La laboro estis haltigita post la kolapso de tunelo, kiu mortigis ĉirkaŭ ducent italajn kaj rusajn militkaptitojn, kiuj laboris tie.
La nove formita Regno de Serboj, Kroatoj kaj Slovenoj rekomencis la konstruadon en 1921, kompletigante ĝin en 1925. La linio, ekipita per trakoj de la karakteriza bosnia 760 mm ŝpuro, fariĝis parto de grava komunikada vojo konektanta la ĉefurbon Beogrado al la adriatikaj havenoj Dubrovnik kaj Zelenica. En 1974, la trafiko laŭlonge de la linio ĉesigis, kaŭzante ekonomian malkreskon en la montara regiono, kiun ĝi trairis.
En la 1990-aj jaroj, loka asocio el la vilaĝo Mokra Gora iniciatis projekton por renovigi la fervojon, akirante la implikiĝon de la fervoja kompanio Železnice Srbije kaj la registaro gvidata de ĉefministro Zoran Đinđić. La fervojo estis remalfermita por turismo kaj distro en 2003, akcelante la lokan ekonomion. En 2005, areo de 10 813 hektaroj ĉirkaŭ la fervoja linio estis deklarita natura parko, kaj en 2011, la branĉa linio al Višegrad, en Bosnio kaj Hercegovino, estis malfermita.
La fervoja linio trairas montaran regionon, superante la 300-metran niveldiferencon de la Šargan-pasejo per helikformaj rampoj moknomitaj "okoj" (en la serba lingvo, осам / osam), 5 pontoj kaj 22 tuneloj. La tuta distanco inter la kapstacio en Mokra Gora kaj la alvenstacio en la vilaĝo Vitasi estas 15 440 metroj.
De Mokra Gora, la branĉtraka linio, nomata "Rzav-Drina", transiras la limon kun Bosnio kaj Hercegovino kaj malsupreniras la Rzav-Valon al Višegrad. Transporto al ĉi tiu urbo estas nur foje havebla.
En 2017, la fervojo transportis 75 000 pasaĝerojn, el kiuj triono estis fremduloj.
Je mallonga distanco de Mokra Gora troviĝas la vilaĝo Drvengrad, konstruita de la filmreĝisoro Emir Kusturica kiel scenejo por lia filmo de 2004, La Vivo Estas Miraklo. La ĉefrolulo de la filmo estas inĝeniero, kiu planas konstrui turisman fervojon en la regiono.