Dimanĉe en preĝejo oni kantas kaj preĝas laŭte, oni aŭskultas la predikon kaj publike konfesas sian kredon. – Tio estas verŝajne ‚tute normala‘ laŭ la plej multaj preĝejaj vizitantoj, ĉu ne? En ĉiutaga vivo mi renkontas multajn homojn, ili certe ofte estas kristanoj, sed neniu preĝas, neniu religia kanto estas kantata. En la biblio ni legas ‚Havu fidon al Dio!‘. Tio estas invito, kiun ni ĉiuj verŝajne volonte sekvus. Sed certe estas multaj, kiuj ne povas fari tion. Kaj multaj forlasas la eklezion. Ĉu eblas inversigi ĉi tiun tendencon? Ĉu sufiĉas nur analizi la kialojn pli precize? Necesas bonaj ideoj. Kaj, kompreneble, homoj, kiuj malgraŭ ĉio daŭre firmtenis la kredon. Klaus Friese prezentos sian bit-libron, siaj pensoj pri la eklezio kiel institucio kaj la evoluan procezon de sia verko.

Sonntags wird im Gottesdienst gesungen und laut gebetet, man hört die Predigt und bekennt öffentlich seinen Glauben. – Das alles wird wohl von den meisten Kirchenbesuchern als ‘völlig normal’ angesehen, oder? Im Alltag komme ich mit vielen Menschen zusammen. Viele von ihnen sind bestimmt Christen, aber keiner betet, es werden keine religiösen Lieder gesungen. In der Bibel steht: ‚Habt Glauben an Gott‘! Eine Aufforderung, der wir alle wohl allzu gerne folgen würden. Aber bestimmt gibt es auch viele, die das nicht können. Und viele verlassen die Kirche. Kann man diesen Trend noch umkehren? Reicht es dafür, nur die Gründe genauer zu analysieren? Man braucht gute Ideen. Und natürlich Menschen, die trotz allem weiterhin am Glauben festhalten. Klaus Friese präsentiert sein elektronisches Buch, seine Gedanken über die Kirche als Institution und den Entstehungsprozess seines Werkes.