Ludoviko Zamenhof, patro de la esperantista (e)utopio, estis 46-jara kiam li reeldonis la verkon Dogmoj de la Homaranismo sub la pseŭdonimo "Homo sum".

Esplorante la konceptojn de reciproka "frateco", "egaleco" kaj "justeco", intencante meti la kredojn de ĉiuj homoj sur nivelon de absoluta egaleco, kun la espero atingi la realigon de universalismo kiu garantias pacon, prosperon kaj bonfarto por la homaro, homaranismon difinas Émile Boirac, la franca psikologo kaj filozofo kiu prezidis la organizon de la unua esperantista universala kongreso, kiel "la politik-religian doktrinon iniciatitan de Zamenhof por servi kiel ponto inter liberpensuloj de ĉiu komunumo”, kaj de Gaston Waringhien, unu el la plej gravaj esperantistaj verkistoj kaj intelektuloj, kiel “la doktrino, kiu postulas, ke ĉiu konsideru kaj amu la virojn de ĉiu nacio kiel siajn proprajn fratojn”.

Pri tio ni parolas kun Davide Astori.